Geçen sene Trabzon a köyümüze gittiğimizde Kürşat isimli çok tatlı 3 yaşlarında bir çocuk komşumuzdu.Evin yanında ki diğer evde yaşıyorlardı.
Evde televizyon bulunmadığından ben,annem,babam odada herbirimizin elin de 1 kitap,kitap okuyorduk.Ev tahta olduğundan tüm sesleri geçiriyordu.Kürşat elini acıtmış dışarıda ağlıyordu : 'Elum...Elum...Elum...' biz patlattık kahkahayı tabi,çocuğun üzülmesi ve ağlaması bizide üzdü de bir o kadarda komik geldi ne yapalım pek alışık olmadığımız bir durumdu. :)
Evde televizyon bulunmadığından ben,annem,babam odada herbirimizin elin de 1 kitap,kitap okuyorduk.Ev tahta olduğundan tüm sesleri geçiriyordu.Kürşat elini acıtmış dışarıda ağlıyordu : 'Elum...Elum...Elum...' biz patlattık kahkahayı tabi,çocuğun üzülmesi ve ağlaması bizide üzdü de bir o kadarda komik geldi ne yapalım pek alışık olmadığımız bir durumdu. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder